Door Jan Rotmans

De samenleving kantelt van een centraal geleide, top-down gestuurde naar een decentrale, bottom-up samenleving.

Oude verticale instituties lopen op hun laatste benen (zoals vakbonden, politieke partijen, omroepen, natuur & milieuorganisaties), terwijl nieuwe, horizontale verbanden (gemeenschappen, coöperaties, sociale en fysieke netwerken) voortdurend aan belang winnen.

Op weg naar samenleving 3.0 verkeren we nu in een overgangsfase, die gepaard gaat met chaos, turbulentie en onzekerheid.

Lees ook: 'Ecologische crisis wordt veel groter dan financiële'

Belang

Veel organisaties hebben belang bij het in stand houden van de bestaande orde, maar dat is slechts uitstel van executie. Een ongrijpbare vernieuwende dynamiek van onderop vormt langzaam maar onmiskenbaar een nieuwe macht.

De kantelfase waarin we nu zitten is lastig maar boeiend: de oude silo’s worden afgebroken en dat gaat gepaard met veel onrust: massale ontslagen in de thuiszorg, welzijnsorganisaties verdwijnen, bouwbedrijven saneren op grote schaal, energiebedrijven vallen om en financiële instellingen reorganiseren radicaal. 

Op de schop

Maatschappelijke stelsels als zorg, welzijn, onderwijs, energie, bouw en de financiële sector gaan op de schop en moeten worden vernieuwd. Gemeenschappelijke deler in al deze domeinen is dat de mens niet meer centraal staat, maar in dienst van de structuren.

Hervorming van deze stelsels houdt in dat de mens weer centraal komt te staan en de structuren in dienst van de mens. Dat kost tijd en geduld.

Zo wordt het zorgstelsel (zeker de care) langzaam maar zeker omgevormd tot een stelsel dat mensgericht is, een beroep doet op de eigen kracht en de eigen omgeving met samenredzaamheid als uitgangspunt. In zorg 3.0 staan menselijke waarden als aandacht, vertrouwen, ruimte, diversiteit en kwaliteit voorop.

Meer info/ hele column:

http://www.nuzakelijk.nl/column-jan-rotmans/3674040/2014-wordt-kanteljaar.html

bron: nu zakelijk

vandaag weer een een leuke blog post van Cor Noltee. Cor Schrijft een jaar lang iedere dag een goed verhaal op zijn blog over design thinking by doing. Kijk maar snel want het is bijna 26 januari.

ik schreef al eens eerder over de waarde van Een Idee. Een verhaal dat een idee eigenlijk niets waard is. Althans niet zo heel veel. Het gaat om het prototype. Het tastbare dat je kunt delen. Toch wil ik dat wat nuanceren want soms heb je een idee waar je echt van houdt. Je kunt het niet 'uitleggen' maar het voelt goed, 'precious' zou Gollum het noemen. Het klopt. Je wilt het beschermen en dicht bij je houden. Het is nog te kwetsbaar om bloot te stellen aan de invloeden van buitenaf. Het is als een klein hoopje zand in de palm van je hand. Je houdt je hand dicht bij je hart en je draait je rug tegen de wind zodat de wind geen vat krijgt op je hoopje. Je andere hand leg je als een dakje over je andere hand. Zonder het zand te raken. Zo bescherm je het tegen de regen en de neerdalende, nieuwsgierige blikken die willen weten wat jij daar met zoveel moeite probeert te beschermen. Het is hard werken en je moet vooral niet gaan knijpen want dan loopt het zand tussen je vingers op de grond. De liefde voor het idee verandert in angst voor het verliezen.

Maar hoe waardevol is je idee als je het niet kunt delen?

Bestaat het dan eigenlijk wel?

Wordt een idee niet pas waardevol als je er samen met anderen mee aan de slag gaat?

Als je het deelt en er vorm aan geeft.

Share if you care. 

voor meer info over Cor Noltee : http://wp.me/p376ZW-AB