| de kwaliteit van niet weten de kwaliteit van stilte de kwaliteit van ruimte de tussenruimte een plek om tot rust te komen een plek om je te voeden te voeden aan de essentie van het zijn de essentie van leven de kunst van het nietsdoen vraagt om te landen te vertragen om je over te geven aan wat is wat wil meebewegen uit vertrouwen vanuit eigen kern vanuit liefde voor jezelf voor het leven | Over de kracht van stilte, ruimte en de tussenruimte In onze tijd is weten een deugd geworden. We worden gewaardeerd om onze kennis, onze meningen, onze antwoorden. Maar de tao wijst op iets anders, op de stille kracht van niet-weten. Niet als onwetendheid, maar als openheid. Niet als leegte, maar als potentie. Wanneer we durven toe te laten dat we het niet weten, ontstaat ruimte. Ruimte waarin iets nieuws zich kan ontvouwen. Ruimte waarin de stroom van het leven zichzelf mag laten zien, zonder dat wij hem sturen. De kwaliteit van stilte Stilte is meer dan de afwezigheid van geluid. Stilte is een veld een levende aanwezigheid. In stilte daalt alles neer. Wat ruiste, mag rusten. Wat spande, ontspant. In stilte wordt voelbaar wat er altijd al was, maar bedekt werd door ruis: de essentie van het zijn. Stilte nodigt uit om te luisteren, niet alleen met de oren, maar met het hele wezen. Vanuit de tao is stilte niet iets wat we maken, maar iets waar we in terugkeren. De kwaliteit van ruimte Ruimte is het zachte weefsel waarin alles mag verschijnen. Ruimte kent geen oordeel, geen voorkeur. Ze omvat zowel het licht als de schaduw, zowel beweging als verstilling. Systemisch gezien is ruimte de plek waar alles zijn eigen plaats mag innemen. Waar niets buitengesloten hoeft te worden. Wanneer we werkelijk ruimte maken, in onszelf, in onze relaties, in ons werk, kan het leven weer stromen. Ruimte is de bodem van verbinding. De tussenruimte Tussen actie en reactie, tussen adem in en adem uit, tussen ontmoeten en loslaten, daar ligt de tussenruimte. Een subtiele, vaak ongemakkelijke plek, waar niets vaststaat. Juist daar vindt vernieuwing plaats. De tussenruimte is de adem van het leven zelf. Wanneer we leren rusten in deze leegte, in het niet-weten, kunnen we de natuurlijke ordening weer voelen. We hoeven niets te forceren. Alles ontvouwt zich in zijn eigen tijd. De kunst van het nietsdoen De tao noemt het wu wei , het doen door niet te doen. Niet in de zin van passiviteit, maar als een diepe vorm van afstemming. De kunst van nietsdoen vraagt om te landen. Om te vertragen. Om je over te geven aan wat is en wat wil. Vanuit vertrouwen. Vanuit je eigen kern. Vanuit liefde voor jezelf, voor het leven, voor dat wat door jou heen wil bewegen. Een plek om te rusten en te voeden Bronwerk is een plek waar deze kwaliteiten samenkomen. Een plek om te rusten, te verstillen, te ademen. Een plek om je te voeden aan de essentie van het zijn, aan de eenvoud van het leven zelf. Niet om iets te bereiken, maar om weer te herinneren wat je in wezen al bent. ruimte voor bronwerk Michiel |
|
0 Opmerkingen
|
AuthorMichiel Kalkman |
RSS Feed